Próbował dostać się do Liceum Pedagogicznego w Piotrkowie, jednak nie udało mu się to - nie zdał egzaminu śpiewu.

Pracował jako goniec, magazynier, w biurze komorniczym i w fabryce mebli.
W czasie wojny był żołnierzem.

Razem ze starszym bratem tworzył wiersze. Później ten sam brat wróżył mu karierę, pisząc, że "ty będziesz lepiej pisał ode mnie, będziesz lepszym poetą...”.

Tym poetą jest Tadeusz Różewicz, którego setna rocznica urodzin przypada w tym roku, 2021 został więc ustanowiony przez sejm rokiem tego poety.

Urodził się 9 października 1921 w Radomsku. Jego rodzice, zwłaszcza matka, miała na niego wielki wpływ. Po jej śmierci wydał tomik “Matka odchodzi”, w którym przeżywał ich głęboką relację i jej stratę.

Starszy brat przyszłego poety, Janusz Różewicz, zainteresował go lekturą takich dzieł jak: „Ferdydurke”, „Motory”, „Król Ubu”. Sami tworzyli też własne wiersze. W czasach II wojny światowej to właśnie Janusz zaprzysiągł Tadeusza w Armii Krajowej. Wróżył bratu wielką karierę, przyznając w listach, że będzie większym poetą niż on sam.

Wojna miała ogromny wpływ na twórczość młodego Tadeusza. W 1944 powstały „Echa leśne” uważane za właściwy debiut literacki Różewicza. Wiersze, fraszki, jak i proza poetycka utrzymane były w duchu patriotycznym. Widoczne też było zamiłowanie Różewicza do dzieł Słowackiego czy Żeromskiego.

W 1945 Tadeusz mieszkał w Częstochowie, z której jednak za sprawą poznanego w redakcji czołowego tygodnika literackiego „Odrodzenie” Juliana Przybosia, przeniósł się do Krakowa. Tam zdał maturę i zaczął studiować historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, studiów jednak nie ukończył. W Krakowie czynnie angażował się w życie tego miasta – był członkiem Neoawangardy Krakowskiej i przyjaźnił się Tadeuszem Kantorem, Andrzejem Wajdą czy Jerzym Nowosielskim.  

Tadeusz Różewicz jest autorem opowiadań, zbiorów wierszy, poematów i dramatów. Wszystkie jego utwory charakteryzuje oryginalność, którą nazwano „stylem różewiczowskim”. Różewicza uważa się za protoplastę nowego typu poezji. Jest to poezja nagich faktów, poezja prosta w formie, skromna, ale także, w sposób momentami szyderczy, głęboko bezpośrednia.

Tadeusz Różewicz
Czas na mnie

Czas na mnie
czas nagli

co ze sobą zabrać
na tamten brzeg

nic

więc to już
wszystko
mamo

tak synku
to już wszystko

a więc to tylko tyle

tylko tyle

więc to jest całe życie

tak całe życie